Rami Saari
Midis të varfërve ishin ata
më të varfërit, të mjerët.
Në ato herë të pakta që punuan
gjithnjë rastësisht – kurrë s’fituan
madje as sa të mbanin veten.
Por mjerimin e veshin krenarisht
sikur të jetë një kurorë,
një aureolë shenjtorësh në kishat e Lindjes.
Dhe vitet kaluan
nga një shtrat në tjetrin –
një realitet i vështirë
kur e sheh nga jashtë.
Por tani koha e afron ylberin
deri në fund të horizontit.
O fati im, i beko
të gjithë ata që i dashurova.
Përkthyer nga Natasha Lushaj, “Drita” 15 dhjetor 1996
ALBANIAN POETRY translated by Saari to Hebrew
ALBANIAN PROSE translated by Saari to Hebrew
Rami Saari’s page